To i owo 7.

Doczekałam wreszcie wolnej soboty, więc aktualnie z tego niesamowitego wrażenia jakie wywołuje pewność wolnego dnia jutrzejszego łykam ibuprom, bo głowa mnie boli.

Tak sobie więc siedzę i czekam na jakiś odmóżdżacz w tv. Nim się zacznie przeglądam sobie facebooka. Wywalił mi przypomnienie o wydarzeniu na które kiedyś się natknęłam. Mam nadzieję, że po kliknięciu tutaj będziecie mogli o nim przeczytać. Zainteresowałam się nim, bo dlaczego nie, za to nie biją.

Miło, prawda?

Gdzieś się zaszyć, poczytać i pomyśleć... A tym bardziej kiedy jeszcze ktoś się by mną zajął, och, poezja.

Nie żebym nie mogła żyć bez szlajania się po hotelach i wszelakich spa. W gruncie rzeczy jakoś nie pociągają mnie kwestie spędzania całych godzin w fotelach u kosmetyczek czy fryzjerów, ale masażem czy tymi lampami antydepresyjnymi w szczególności to bym nie pogardziła. Im starsza jestem tym gorzej przechodzę kolejne zimy. Jesienie nie są takie tragiczne, ale zimy to mordęga.

Później zerkam na cenę tego całego interesu i momentalnie zdrowieję.

 * * *

To ja może naleję sobie wody do prywatnej wanny, dorzucę soli czy innych ingrediencji i pomarudzę nad okładką tej książki.

Bo okładka naprawdę mi się podoba. Ładne, tłoczone złote litery na czarnym tle. Ilustracja, z gatunku intrygujących, nie narzuca się jednak zbytnio, można mieć nadzieję, że odda klimat powieści.

I coś czego nie rozumiem i co sprawia, że głowa zaczyna mnie boleć ponownie.

Ja wiem, że ta autorka jest autorką bestsellerowego "Słowika". Nie muszę się na samym początku zastanawiać "czy istnieją granice przebaczenia?". Nie można było tego pominąć? Mnie to osobiście razi. Nie ma u nas tak wielu okładek, które są naprawdę ładne czemu więc psujemy już te które w miarę się udały?

 * * *

To może chociaż jakiś wosk zapachowy i Clarkson?