Inaczej o książkach

Och nie, och nie, och nie...

Narzeka się na to, że do Wszystkich Świętych jeszcze trochę czasu, a w sklepach już gwiazdory z czekolady. Nie ta kolejność, to oczywiste. Miałam nadzieję, że na tym właśnie się skończy, bo cóż więcej, ale nie. Bo nie może tak być, bo rynek jest rynkiem i co zastaje typowy truteń na instagramie?

Powieści. Na. Święta.

Łiiihihihi... By zacząć się wczuwać.

Co za porażka.

Nie rozumiem po co skoro aktualnie Święta to tak naprawdę pośpiech, niesnaski rodzinne, logistyka na wysokim poziomie, praca praktycznie do ostatniej chwili i powiedzenie sobie, że "po Wigilii to już po Świętach"? Święta może mają dzieci. Może jeszcze czują tą (wątpliwą) magię. Może i wierzą w Mikołaja i jego renifery. Może inni ludzie nie są zbyt starymi, zgorzkniałymi trutniami dla których jako taki urok ma tylko choinka i spacer na pasterkę. Zabijanie karpia? Trauma. Wybieranie i kupowanie prezentów? Horror. Przepychanie się po ostatnią puszkę maku z bakaliami? Trening przetrwania. Ciekawe czy o tym wspomina się w tych książkach? Czy tam tylko wyobraźnia autorów umieszcza delikatnie prószący biały puch, który osiada na wszystkim i sprawia, że całe zło tego brzydkiego, oj jakże brzydkiego świata, zostaje przykryte? Że ludzie, którzy są w śmiesznych świątecznych swetrach odnajdują się nawzajem pod jemiołą? A może sobie pomagają, bo jest zima stulecia i oto ona, delikatna i eteryczna niczym elf, stoi obok samochodu i trzęsie się z zimna, bo zakopała się w jakieś paskudnej zaspie aż tu nagle zjawia się jakiś gwiazdkowy książę z łopatą, a może i nawet z łańcuchami? Pewnie idą gdzieś później, piją czekoladę z piankami i jest naprawdę miło i ciepło, nawet na sercu.

Proszę, dajcie sobie spokój.

Z fantastyki polecam serię Dragon Lance.